درباب شیخ حسن بصری رحمه الله
روایت است که شبی حسن در خانه بسیار می‌نالید. گفتند این ناله تو از چیست با چنین روزگاری که تو داری بدین آراستگی؟
گفت:
از آن می‌نالم و می‌گریم که مبادا حسن بی علم و به قصد کاری کرده باشد یا قدمی به خطا برداشته یا سخنی به زبان آورده باشد که آن بر درگاه حق تعالی پسندیده نبود، پس حسن را گفته باشد برو که اکنون ترا بر درگاه ما قدری نماند.و پس از این هیچ چیز از تو نخواهیم پذیرفت.
نتیجه:
تقوا وفروتنی اولیاءالله به قدری نزد خداوند زیادبود که همیشه هراس داشتند مبادا ناخواسته خداوند از زبان وعمل آنان ناراحت شده وآنان رابه درگاه خود نپذیرند وعذاب کنند.
منبع: تذکرة الاولیاء شیخ عطارنیشابوری رحمه الله
درباره این سایت